Regen, Regen en nog meer Regen
19 November 2014 | Indonesië, Jogjakarta
De tijd gaat nu echt snel. Over een paar weekjes ben ik al weer thuis, eigenlijk wil ik daar nog niet aan denken want dan wordt ik jaloers op de meiden die nog een super mooie reis gaan maken.
Doordat de tijd zo snel vergaat vergeet ik steeds om een blog te typen, oepsi hihi. Ik denk dat dit ook komt, omdat alles hier voor mij gewoon begint te worden. Ik ga van de afgelopen weken wat ‘gewone’ momenten uitzoeken om met jullie te delen.
Te beginnen met het regenseizoen. In Indonesië zijn er 2 seizoenen. Het droogseizoen van mei t/m oktober en het regenseizoen van ongeveer november t/m april. Dit ligt er een beetje aan waar in Indonesië je bent. Ik had verwacht of ergens gehoord dat het elke dag ongeveer een uurtje zou regenen en het daarna weer lekker weer was. Toen de eerste regenbuien begonnen bleek dit even anders te zijn. Het regent elke dag, als we geluk hebben begint het pas om 3 uur te regenen en als we pech hebben eerder. Dit gaat dan zo door tot mindernacht. Soms zijn er drogere periodes tussen door. ( we hopen altijd dat dit rond etenstijd is) Regen in Nederland is erg vervelend. Vooral als het de hele dag regent of miezert. Hier is de regen iets heftiger. De straten staan blank en als je vijf minuten buiten bent, ben je kletternat. Erg fijn dus. Om ervoor te zorgen dat je een beetje droog blijft, rijden alle mensen hier in poncho’s of regenjassen. Ik dus ook! Ik heb Merel weer een gezellig en lollig middag bezorgt door een mooie roze regenjas uit te zoeken. Niet alleen Merel maar ook indo’s vinden hem erg mooi haha. Ach, het valt in ieder geval goed op. Echt praktisch is hij niet want mijn benen worden nog steeds nat, miss had ik toch beter zo een poncho gekocht maarja dat was niet zo grappig geweest haha. Ze zeggen dat het weer op bali iets beter is, dus daar hoop ik maar op.
Ik heb veel nieuwe indrukken opgedaan van Indonesië dankzij het programma ICCIP . De tweede dag van ICCIP (In-Country Contemporary Indonesia Program) ging over traditie. Er zijn veel traditionele dingen hier. Zo zijn we al naar een ballet voorstelling geweest. Dit was erg mooi om te zien en goed te begrijpen voor ons omdat het verhaal in het Nederlands beschreven was. Daarnaast zie je hier heel veel batik. Dit is een manier om textiel te versieren. Batik zie je hier eigenlijk overal, op kleding, doeken, schilderijen en op souvenirs. ICCIP had voor ons de traditie wayang poppen uitgezocht. Dit is een voorstelling met poppen. Er zijn super veel verschillende poppen, zoveel dat er een museum van gemaakt is ( helaas was dit niet zo interessant) Vervolgens hebben we een voorstelling gezien. Het was leuk om een keer te zien, maar alles was in het Javanaas en het duurde 2 uur wat een beetje te lang was ( een normale voorstelling duurt 7 uur dus eigenlijk hadden we geluk dat het maar 2 uur was)
De derde en laatste dag ging over economie. Na een gesprek over de verschillen tussen Japan, Nederland en Indonesië ( 2 Japanse meiden doen ook mee aan dit programma) zijn we naar een traditionele markt geweest. Ik had er al een gezien op Malioboro, maar die is eigenlijk al best toeristisch. Op deze markt zie je veel oudere mensen aan het werk. De mensen werken hier tot… geen idee, ze echt niet meer kunnen denk ik. We hebben een vrouw gesproken van 80 jaar die op een dag heel weinig verdiend. Maar gelukkig werd ons vertelt dat alle mensen wel gelukkig zijn. Eigenlijk werd dat de hele dag herhaald. ‘but they were happy!’ Na de markt zijn we naar een zandmijn en een jack fruit plantage geweest. Deze lag in een soort jungle wat voor een leuk tochtje zorgde langs de rivier en zelfs een stukje er door heen. We hebben het fruit geproefd, het had een beetje een rare smaak. Bij de zandmijn zagen we opnieuw een oude man werken. Hij zorgde ervoor dat het riviertje open bleef door zand weg te scheppen. Hij deed dit werk al 60 jaar. Een stukje verder zagen we mensen aan het werk. Opnieuw was het hard werken voor weinig geld. Het was erg interessant om ook dit deel van Indonesië te zien en niet alleen de stad.
Als afsluiting van dit programma hadden we een presentatie. Er was ons gevraag om van elke dag een foto uit te kiezen en hier een stukje over te schrijven. Al deze foto’s bij elkaar zag er erg mooi uit. Ik vond het een erg leerzaam programma.
Op stage gaat het erg goed. We zijn veel aan het overleggen met leerkrachten hoe we de lesopbouw en het gedrag van de kinderen kunnen verbeteren. Het is erg leerzaam om met de leerkrachten samen te werken. Om te leren van de manieren die ze hier gebruiken, zo berekenen breuken om hun vingers. Ik snap het nog niet helemaal maar het is erg interessant om de verschillen te ontdekken en de leerkrachten te kunnen helpen bij hun hulpvragen. Daarnaast heb ik zelf ook een aantal lessen gegeven. Erg fijn om weer even ‘gewoon’ juf te zijn. Vooral bij de preperatory, dit is de kleuterklas met al die lieve kindertjes. Veel van hen spreken Nederlands wat het erg grappig maakt, omdat ze weten dat ik ook Nederlands ben, beginnen ze tijden de les Nederlands te praten in plaats van Engels hihi.
Naast de Tumbuh zijn we nu 2x naar Kanisus geweest. Dit is een christelijke basisschool waar ze minder Engels spreken. We worden begeleid door de leerkracht Engels, zij helpt bij het vertalen. De eerste keer hebben we een muziekles gegeven met ritmes en a ram sam sam aangeleerd. De kinderen zijn erg terughoudend en durven bijna geen antwoord te geven of iets voor te doen. Dit is even anders dan we gewend zijn en dus even aanpassen voor mij en Merel, maar uiteindelijk hebben ze allemaal super goed meegedaan en vonden ze het erg leuk. Twee weken later hebben we een handenarbeid les gegeven aan een grade 3. De kinderen kregen de opdracht om een mobiel te maken. Ze gingen enthousiast aan de slag ( Nadat de leerkracht had vertaalt wat de bedoeling was, want ons begrepen ze niet echt) Het was wel schattig want een aantal kinderen vertelde van alles in het Bahasa, waar ik dus niks van versta, dit maakte ze blijkbaar niet uit, want ze bleven gewoon door praten. Ja ik weet het, best wel slecht ik ben bijna 3 maanden in Indonesië en ik kan nog geen gesprek voeren in het Bahasa. Het resultaat was erg leuk. We hebben alle werkjes opgehangen en na een fotosessie mochten we weer naar huis.
Zaterdag zijn we naar de dierentuin geweest. Het leek ons best wel leuk, omdat we andere dieren zoals de komoda varaan konden zien. Helaas viel het een beetje tegen, de dieren zaten in kleine hokken. Je mocht ook dieren vast houden en aanraken, zoals een slang, varaan, arend en een papagaai. Ik heb alleen het laatste gedaan en toen deze in mijn nek begon te knabbelen vond ik het toch niet zo fijn haha. We hebben weer veel gelachen om de aparte mensen die we tegen kwamen en over het feit dat we weer eens een foto sessie hadden met indo’s
Na een zwaar dagje dierentuin moesten merel en ik de volgende dag even tot rust komen in de spa. Een bodymassage, haarmasker en gezichtsbehandeling. Erg lekker. Over lekker gesproken. Ik zal wat vertellen over het eten. Eigenlijk kun je hier best veel verschillende dingen eten. Naast nasi goreng en bakmie zijn er veel restaurantjes waar je pasta en pizza kan eten. We kunnen kip kethap en kip terriyakie maken en er zijn westerse restaurantjes. Ik heb wel geluk dat ik een beetje van zoet houdt, want dat doen ze wel in erg veel producten. Ik kan niet zeggen dat ik echt dingen mis qua eten uit Nederland. Al was ik vandaag wel erg blij om weer eens aardappelen te eten hihi. Ik ben blij dat we thuis zoveel verschillende dingen kunnen eten en de dingen die ik gewend ben, maar echt missen doe ik het niet.
Ik ben voor nu weer wel even uitgekletst, tot de volgende keer!
Lieve groetjes xxx
Doordat de tijd zo snel vergaat vergeet ik steeds om een blog te typen, oepsi hihi. Ik denk dat dit ook komt, omdat alles hier voor mij gewoon begint te worden. Ik ga van de afgelopen weken wat ‘gewone’ momenten uitzoeken om met jullie te delen.
Te beginnen met het regenseizoen. In Indonesië zijn er 2 seizoenen. Het droogseizoen van mei t/m oktober en het regenseizoen van ongeveer november t/m april. Dit ligt er een beetje aan waar in Indonesië je bent. Ik had verwacht of ergens gehoord dat het elke dag ongeveer een uurtje zou regenen en het daarna weer lekker weer was. Toen de eerste regenbuien begonnen bleek dit even anders te zijn. Het regent elke dag, als we geluk hebben begint het pas om 3 uur te regenen en als we pech hebben eerder. Dit gaat dan zo door tot mindernacht. Soms zijn er drogere periodes tussen door. ( we hopen altijd dat dit rond etenstijd is) Regen in Nederland is erg vervelend. Vooral als het de hele dag regent of miezert. Hier is de regen iets heftiger. De straten staan blank en als je vijf minuten buiten bent, ben je kletternat. Erg fijn dus. Om ervoor te zorgen dat je een beetje droog blijft, rijden alle mensen hier in poncho’s of regenjassen. Ik dus ook! Ik heb Merel weer een gezellig en lollig middag bezorgt door een mooie roze regenjas uit te zoeken. Niet alleen Merel maar ook indo’s vinden hem erg mooi haha. Ach, het valt in ieder geval goed op. Echt praktisch is hij niet want mijn benen worden nog steeds nat, miss had ik toch beter zo een poncho gekocht maarja dat was niet zo grappig geweest haha. Ze zeggen dat het weer op bali iets beter is, dus daar hoop ik maar op.
Ik heb veel nieuwe indrukken opgedaan van Indonesië dankzij het programma ICCIP . De tweede dag van ICCIP (In-Country Contemporary Indonesia Program) ging over traditie. Er zijn veel traditionele dingen hier. Zo zijn we al naar een ballet voorstelling geweest. Dit was erg mooi om te zien en goed te begrijpen voor ons omdat het verhaal in het Nederlands beschreven was. Daarnaast zie je hier heel veel batik. Dit is een manier om textiel te versieren. Batik zie je hier eigenlijk overal, op kleding, doeken, schilderijen en op souvenirs. ICCIP had voor ons de traditie wayang poppen uitgezocht. Dit is een voorstelling met poppen. Er zijn super veel verschillende poppen, zoveel dat er een museum van gemaakt is ( helaas was dit niet zo interessant) Vervolgens hebben we een voorstelling gezien. Het was leuk om een keer te zien, maar alles was in het Javanaas en het duurde 2 uur wat een beetje te lang was ( een normale voorstelling duurt 7 uur dus eigenlijk hadden we geluk dat het maar 2 uur was)
De derde en laatste dag ging over economie. Na een gesprek over de verschillen tussen Japan, Nederland en Indonesië ( 2 Japanse meiden doen ook mee aan dit programma) zijn we naar een traditionele markt geweest. Ik had er al een gezien op Malioboro, maar die is eigenlijk al best toeristisch. Op deze markt zie je veel oudere mensen aan het werk. De mensen werken hier tot… geen idee, ze echt niet meer kunnen denk ik. We hebben een vrouw gesproken van 80 jaar die op een dag heel weinig verdiend. Maar gelukkig werd ons vertelt dat alle mensen wel gelukkig zijn. Eigenlijk werd dat de hele dag herhaald. ‘but they were happy!’ Na de markt zijn we naar een zandmijn en een jack fruit plantage geweest. Deze lag in een soort jungle wat voor een leuk tochtje zorgde langs de rivier en zelfs een stukje er door heen. We hebben het fruit geproefd, het had een beetje een rare smaak. Bij de zandmijn zagen we opnieuw een oude man werken. Hij zorgde ervoor dat het riviertje open bleef door zand weg te scheppen. Hij deed dit werk al 60 jaar. Een stukje verder zagen we mensen aan het werk. Opnieuw was het hard werken voor weinig geld. Het was erg interessant om ook dit deel van Indonesië te zien en niet alleen de stad.
Als afsluiting van dit programma hadden we een presentatie. Er was ons gevraag om van elke dag een foto uit te kiezen en hier een stukje over te schrijven. Al deze foto’s bij elkaar zag er erg mooi uit. Ik vond het een erg leerzaam programma.
Op stage gaat het erg goed. We zijn veel aan het overleggen met leerkrachten hoe we de lesopbouw en het gedrag van de kinderen kunnen verbeteren. Het is erg leerzaam om met de leerkrachten samen te werken. Om te leren van de manieren die ze hier gebruiken, zo berekenen breuken om hun vingers. Ik snap het nog niet helemaal maar het is erg interessant om de verschillen te ontdekken en de leerkrachten te kunnen helpen bij hun hulpvragen. Daarnaast heb ik zelf ook een aantal lessen gegeven. Erg fijn om weer even ‘gewoon’ juf te zijn. Vooral bij de preperatory, dit is de kleuterklas met al die lieve kindertjes. Veel van hen spreken Nederlands wat het erg grappig maakt, omdat ze weten dat ik ook Nederlands ben, beginnen ze tijden de les Nederlands te praten in plaats van Engels hihi.
Naast de Tumbuh zijn we nu 2x naar Kanisus geweest. Dit is een christelijke basisschool waar ze minder Engels spreken. We worden begeleid door de leerkracht Engels, zij helpt bij het vertalen. De eerste keer hebben we een muziekles gegeven met ritmes en a ram sam sam aangeleerd. De kinderen zijn erg terughoudend en durven bijna geen antwoord te geven of iets voor te doen. Dit is even anders dan we gewend zijn en dus even aanpassen voor mij en Merel, maar uiteindelijk hebben ze allemaal super goed meegedaan en vonden ze het erg leuk. Twee weken later hebben we een handenarbeid les gegeven aan een grade 3. De kinderen kregen de opdracht om een mobiel te maken. Ze gingen enthousiast aan de slag ( Nadat de leerkracht had vertaalt wat de bedoeling was, want ons begrepen ze niet echt) Het was wel schattig want een aantal kinderen vertelde van alles in het Bahasa, waar ik dus niks van versta, dit maakte ze blijkbaar niet uit, want ze bleven gewoon door praten. Ja ik weet het, best wel slecht ik ben bijna 3 maanden in Indonesië en ik kan nog geen gesprek voeren in het Bahasa. Het resultaat was erg leuk. We hebben alle werkjes opgehangen en na een fotosessie mochten we weer naar huis.
Zaterdag zijn we naar de dierentuin geweest. Het leek ons best wel leuk, omdat we andere dieren zoals de komoda varaan konden zien. Helaas viel het een beetje tegen, de dieren zaten in kleine hokken. Je mocht ook dieren vast houden en aanraken, zoals een slang, varaan, arend en een papagaai. Ik heb alleen het laatste gedaan en toen deze in mijn nek begon te knabbelen vond ik het toch niet zo fijn haha. We hebben weer veel gelachen om de aparte mensen die we tegen kwamen en over het feit dat we weer eens een foto sessie hadden met indo’s
Na een zwaar dagje dierentuin moesten merel en ik de volgende dag even tot rust komen in de spa. Een bodymassage, haarmasker en gezichtsbehandeling. Erg lekker. Over lekker gesproken. Ik zal wat vertellen over het eten. Eigenlijk kun je hier best veel verschillende dingen eten. Naast nasi goreng en bakmie zijn er veel restaurantjes waar je pasta en pizza kan eten. We kunnen kip kethap en kip terriyakie maken en er zijn westerse restaurantjes. Ik heb wel geluk dat ik een beetje van zoet houdt, want dat doen ze wel in erg veel producten. Ik kan niet zeggen dat ik echt dingen mis qua eten uit Nederland. Al was ik vandaag wel erg blij om weer eens aardappelen te eten hihi. Ik ben blij dat we thuis zoveel verschillende dingen kunnen eten en de dingen die ik gewend ben, maar echt missen doe ik het niet.
Ik ben voor nu weer wel even uitgekletst, tot de volgende keer!
Lieve groetjes xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
